หากว่าด้วยเรื่องของแนวทางการดำเนินชีวิตของมนุษย์ทั้งในรูปแบบการดำเนินชีวิตแบบปัจเจกชน หรือการดำเนินชีวิตแบบเป็นกลุ่มวัฒนธรรม อาจจะกล่าวได้เป็นคำสั้นๆง่ายๆคือคำว่า ‘วิถีชีวิต’ (Lifestyle) จะสังเกตได้ว่าหากลองแยกคำนี้ออกจากกัน จะแยกได้เป็นคำว่า ‘วิถี’ หรือรูปแบบ (Style) ผสมกับ ‘ชีวิต’ (Life) ซึ่ง 2 คำนี้นั้นสามารถสำรวจนิยามความหมายของมันได้อย่างลึกซึ้งลงไปอีก แต่หากจะกล่าวความหมายโดยสังเขปของคำว่าวิถีชีวิตนั้น หมายถึงการดำเนินชีวิตของบุคคลใดบุคลหนึ่ง หรือกลุ่มคนใดกลุ่มคนหนึ่งตั้งแต่การมีลมหายใจหรือการเกิดไปจนกระทั่งการหมดลมหายใจหรือการเสียชีวิตนั่นเอง โดยการดำเนินวิถีชีวิตนั้นล้วนประกอบไปด้วยปัจจัย 4 ที่เป็นสิ่งสำคัญและสิ่งที่จำเป็นอย่างมากสำหรับมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้อันได้แก่ ปัจจัยด้านบ้านเรือนหรือที่อยู่อาศัย ปัจจัยด้านยารักษาโรค ปัจจัยด้านอาหารการกินเพื่อหล่อเลี้ยงร่างกาย และปัจจัยด้านเครื่องนุ่มห่ม ซึ่งการดำเนินตามวิถีชีวิตของแต่ละบุคคลอาจจะแตกต่างกันไปตามสภาพของสิ่งแวดล้อมรอบข้างตามบ้านเรือนที่อยู่อาศัย ด้านภาษา วัฒนธรรม และประเพณีในแต่ละท้องถิ่น ด้านเศรษฐกิจของเมืองนั้นๆ ด้านระบบการเมืองการปกครอง หรือการประพฤติและการปฏิบัติตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง หรือกลุ่มคนใดกลุ่มคนหนึ่งที่ส่งต่อกันมาจากรุ่นหนึ่งไปสู่รุ่นต่อๆไป
รูปแบบการดำเนินวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน
เนื่องด้วยจากเหตุผลและปัจจัยต่างๆที่กล่าวไปข้างต้นไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของสภาพแวดล้อมรอบข้าง สภาพเศรษฐกิจและสังคม หรือวัฒนธรรมต่างๆ จึงทำให้กลุ่มคนหรือปัจเจกชนนั้นจะมีการดำเนินวิถีชีวิตในแต่ละวันที่แตกต่างกันออกไปอย่างเห็นได้ชัดเจน อาทิเช่น กลุ่มคนที่พักอาศัยในเมืองหลวงกับกลุ่มคนที่พักอาศัยในชนบท ดังจะเห็นได้จากตัวอย่างกลุ่มคนที่พักอาศัยในเมืองหลวงนั้น ส่วนใหญ่จะมีวิถีชีวิตที่ค่อนข้างเร่งรีบกว่ากลุ่มคนที่มีที่พักอาศัยอยู่ตามชนบทเป็นอย่างมาก อนึ่ง จะกล่าวได้คือวิถีชีวิตของชาวชนบทส่วนใหญ่มีความเรียบง่ายเป็นเอกลักษณ์ มีการใช้ชีวิตแบบค่อยเป็นค่อยไปอย่างอิสระ จนกลายเป็นแนวคิดแบบวิถีชีวิตสโลไลฟ์ (Slow Life) แตกต่างกับวิถ๊ชีวิตของชาวเมืองหลวง ที่หากจะให้ใช้ชีวิตแบบวิถีชีวิตสโลไลฟ์ (Slow Life) นั้นคงเป็นไปได้อย่างยาก เนื่องจากปัจจัยด้านจำนวนประชากรที่พักอาศัยในตัวเมืองหลวงกับปัจจัยด้านพื้นที่ที่ค่อนข้างมีจำกัด ส่งผลให้กลุ่มคนในเมืองอาจจะต้องเร่งการใช้จังหวะของชีวิตในแต่ละวันมากกว่ากลุ่มคนในวิถีชีวิตชนบท เป็นต้น
